Neurologie

Neurale circuits, de zogenaamde feedback loops, helpen ons om het huidige risico van een situatie voortdurend te evalueren door het verwerken van zintuiglijke informatie. Om effectief te kunnen schakelen tussen defensieve en prosociale gedragsstrategieën moet ons zenuwstelsel daarom voortdurend risico's evalueren en dienovereenkomstig schakelen tussen de verschillende hersenstructuren. Heel vaak is de risicobeoordeling echter verkeerd; de hersenstam kan niet altijd een onderscheid maken tussen reële gevaren en onschadelijke situaties.

In zo'n geval vertonen we weinig aan de situatie aangepast gedrag, omdat we slechts toegang hebben tot een beperkt scala aan sociaal gedrag, afhankelijk van onze fysiologische toestand. Onze gedragsreacties worden daarom altijd geregeld door de interactie van de verschillende vaguscomplexen met het sympathische zenuwstelsel. De drie neurale circuits zijn hiërarchisch gestructureerd, d.w.z. het jongere programma (hersenstam) onderdrukt het oudere (hersenschors). Als echter door permanente stress (bijv. constante stimulusverzadiging etc.) de hogere (d.w.z. nieuwere) functies van het autonome zenuwstelsel inefficiënt functioneren, nemen de lagere delen de controle over. Het leven van de getroffenen krijgt dan de kenmerken van een loutere overlevingsstrijd, waarbij prosociaal gedrag en cognitieve controle nauwelijks mogelijk zijn.